Wymagania przy sprzedaży poza UE bądź na różne wyspy

Jurysdykcja ogólnoeuropejska i krajowa, Unia Europejska, Schengen, Europejski Obszar Gospodarczy

Przedstawienie zasad ogólnych UE, Schengen, EOG

Unia Europejska (UE), Strefa Schengen i Europejski Obszar Gospodarczy (EOG) to trzy różne koncepcje w kontekście integracji europejskiej, z różnymi celami i aspektami działalności. Niemniej w opinii powszechnej często są wymieniane równolegle albo zamiennie, co nie powinno szczególnie dziwić, ponieważ niektóre obszary tych koncepcji przenikają się lub dotyczą tych samych obszarów – np. ekonomii. Oto główne cele tych podmiotów, ich założenia (kierunki, w których działają) i różnice między nimi:

Unia Europejska (UE):

Cel: Unia Europejska to organizacja międzynarodowa, której głównym celem jest tworzenie jednolitego rynku na starym kontynencie i zbliżanie państw członkowskich pod względem gospodarczym, politycznym i społecznym.

Państwa członkowskie: UE ma 27 państw członkowskich (stan na październik 2023 r.).

Wspólna waluta: W ramach UE 20 państw używa wspólnej waluty, euro (stan na październik 2023r). Nie bez znaczenia dla cross-border jest fakt, że w 7 krajach obowiązują nadal waluty narodowe i w transakcjach zagranicznych należy uwzględnić indykator wymiany walutowej. Do krajów, które nie używają euro należą: Polska, Węgry, Czechy, Rumunia, Bułgaria, Dania i Szwecja (ponownie stan na październik 2023r.)

Wspólna polityka: UE prowadzi wspólną politykę handlową, walutową (tutaj z różnym skutkiem), w zakresie konkurencyjności i zwalczania konkurencji oraz ponadkrajową inwestycyjną.

Wspólne instytucje: UE ma wspólne instytucje, takie jak Komisja Europejska, Parlament Europejski i Rada Unii Europejskiej.

Strefa Schengen:

Cel: Strefa Schengen to obszar, w którym zlikwidowano kontrole graniczne między państwami członkowskimi, co ułatwia swobodny przepływ ludzi i towarów.

Państwa członkowskie: Strefa Schengen ma 27 państw członkowskich (spośród państw członkowskich UE 23 należy do strefy Schengen). Do strefy nie należą: Irlandia, Bułgaria, Rumunia i Cypr. Należą do niej natomiast niejako dodatkowo cztery kraje spoza UE – Islandia, Norwegia, Szwajcaria i Liechtenstein. Dlatego – ponieważ oba konstrukty mają tę samą liczbę członków – cęsto są ze sobą utożsamiane bądź nawet mylone. I na tej podstawie odniesienia do obu koncepcji choćby w aspekcie księgowym potrafią utrudniać właściwe kroki operacyjne. 

Wolność przepływu: W ramach strefy Schengen obowiązuje wolność przemieszczania się bez kontroli granicznych między państwami członkowskimi.

Kontrole zewnętrzne: Strefa Schengen ma wspólne kontrole graniczne na swoich zewnętrznych granicach w celu zapewnienia bezpieczeństwa.

Europejski Obszar Gospodarczy (EOG):

Cel: Europejski Obszar Gospodarczy jest obszarem współpracy gospodarczej między państwami członkowskimi UE i trzema krajami niebędącymi członkami UE (Islandia, Norwegia i Liechtenstein). EOG zapewnia swobodny przepływ towarów, usług, kapitału i osób między krajami członkowskimi UE i krajami EOG.

Rozszerzenie rynku wewnętrznego: Krajom EOG daje się dostęp do rynku wewnętrznego UE, co ułatwia handel i współpracę gospodarczą.

Uczestnictwo w rynku wewnętrznym: Krajom EOG niebędącym członkami UE pozwalają korzystać z korzyści rynku wewnętrznego UE.

Podsumowując, Unia Europejska to organizacja polityczno-gospodarcza, Strefa Schengen to obszar swobodnego przepływu osób, a Europejski Obszar Gospodarczy to obszar współpracy gospodarczej. Te trzy koncepcje są powiązane, ale mają różne cele i aspekty działalności.

Oddzielne jurysdykcje

Wydawać by się mogło, że z pomiędzy tych trzech koncepcji najbardziej zaawansowana (najbardziej ułatwiająca życie) jeśli chodzi o nowe technologie i ich zastosowanie w biznesie e-commerce, cross-border i sprzedaży zagranicznej jest Europejski Obszar Gospodarczy i że on            „załatwia wszystko” i wyczerpuje temat. Otóż – i to może być niespodzianką – tak nie jest. 

Wynika to z faktu, że niezmiernie ważną cechą EOG jest to, iż realizuje swoją działalność na poziomie tzw. pierwszego i trzeciego etapu integracji strefy wolnego handlu i Wspólnego Rynku, wyłączając drugi etap czyli unię celną. 

Drugim etapem, czyli unią celną charakteryzuje się – i to pomimo nazwy może być jednak zaskoczenie – Unia Europejska, dlatego właśnie dokumenty organu Komisji Europejskiej i jej rozporządzenia przyjęte przez Parlament Europejski będą punktem odniesienia. Unia celna po przekształceniach została zdefiniowana w roku 2013 i na dziś (rok 2023) nie należy spodziewać się zmian czy aktualizacji w tym zakresie. 

Głównym dokumentem jest unijny kodeks celny (piszemy małą literą, ponieważ nie jest to nazwa własna, a tylko wskazanie dokumentu), ujawniony w Dzienniku Urzędowym UE jako Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny.

Obszary ogólne - formalne

Na potrzeby naszych rozważań na temat wymagań i obostrzeń w przesyłkach transgranicznych, cross-border, będziemy zatem używać jednoznacznej frazy wysyłka poza Unię Europejską UE.  To najbardziej klarowne i systematyzujące rozwiązanie. 

Wyzwania związane z wysyłką poza Unię Europejską dzielą się na formalne i operacyjne. Do wyzwań formalnych należą bezsprzecznie:

1. Procedury celne (ich znajomość i umiejętność używania)
2. Opłaty celne (lub po prostu cło)
3. Dokumentacja celna
4. Podatek VAT i podatek akcyzowy
5. Ograniczenia i zakazy importu
6. Oznakowanie produktów i ich certyfikacja
7. Monitorowanie zmian przepisów, przy  najważniejszym obszarem jest:
8. Prawo konsumenckie: Kraje poza UE mogą mieć odrębne przepisy dotyczące praw konsumentów i reklamacji niż te, do których jesteśmy przyzwyczajeni podczas sprzedaży wewnątrzwspólnotowej.

Ograniczenia i zakazy importu są ciekawym tematem, wartym komentarza. 

Dzielą się na:

• taryfowe (cła i limity ilościowe lub objętościowe, czyli można importować określoną wielkość towarów z uwzględnieniem preferencyjnych stawek celnych) i 
• pozataryfowe (niezbywalne cła przywozowe, kontrole importowe, opodatkowanie w kraju docelowym, standardy techniczne, wymogi sanitarne, higieniczne i weterynaryjne – w Polsce mówimy tzw. sanepidowskie, jakie muszą spełniać produkty, aby mogły zostać wprowadzone na dany rynek).

Przed sprzedażą produktu na rynek poza EU warto także sprawdzić,  czy  nie blokuje nas wreszcie ochrona własnych gospodarek przed napływem produktów po prostu obcych lub tańszych – mimo tego, że napływają jakoby z wnętrza wspólnego rynku europejskiego, z terenu Unii,  a nie od konkretnego przedsiębiorcy o danym imieniu i nazwisku). Tutaj warto sprawdzić regulacje dotyczące suplementów diety, sadzonek roślin, co ciekawe – także mebli i wyrobów drewnianych, ale i regionalnych słodyczy. Z doświadczenia wiemy, że wyjątkowymi regulacjami jest objęta wysyłka poza Unię Europejską (i import do Unii) materiałów z włókna szklanego o splocie płóciennym – właśnie w kontekście ochrony gospodarek narodowych.

Obszary ogólne – operacyjne

Poza wymaganiami formalnymi, które należy wypełnić, by skutecznie i zgodnie z zasadami ogólnymi wysyłać produkty poza UE,  na każdego sprzedawcę cross-border czeka w blokach startowych szereg wyzwań operacyjnych. Podzielmy je na główne obszary:

1. Logistyka (dystrybucja) i transport; tutaj w szczególności:

• Długi czas dostawy: W zależności od odległości i środków transportu, dostawy poza UE mogą trwać dłużej, co może być trudne do przewidzenia i zarządzania.
• Koszty transportu: Przesyłki kurierskie międzynarodowe mogą wiązać się z wyższymi kosztami związanymi z frachtami, opłatami portowymi, mostowymi i ubezpieczeniem – sprawdź ofertę GLOBAL 24 na przesyłki poza UE do UK i zwroty z UK
• Monitorowanie przesyłek: Korzystanie z więcej niż jednego przewoźnika, aby dostarczyć przesyłkę w szczególne rejony poza UE może być skomplikowane. 

2. Magazynowanie:

W niektórych przypadkach może być konieczne składowanie towarów w kraju docelowym, co wiąże się z organizacją magazynu własnego lub w oparciu o sieć partnerską. Należy mieć pewność, że produkty mogą być wysyłane z kraju, w którym przedsiębiorca jest zarejestrowany, za pomocą jednego operatora paczkowego – to jest możliwe w większości przypadków.

3. Obsługa klienta:

Obsługa klienta spoza UE: Może może być bardziej skomplikowana w przypadku klientów poza unijnych ze względu na różnice w normach prawnych, przyzwyczajenia i model kupowania w Internecie. 

Sprawdź nasz poradnik jak komunikować z klientem zagranicznym za pomocą WhatsApp.

Zwroty i reklamacje: Ten nieodłączny element fizjologii handlu cross-border wydaje się być bardziej czasochłonny i wymagać skomplikowanych procedur. Aby sprawy maksymalnie ułatwić

W Global24 mamy logistykę dla Ciebie

Niezależnie od tego, czy to przesyłka do UK po brexicie, czy to zwrot przesyłki, który przetrwał brexit w magazynie w UK, odezwij się do nas, jeśli potrzebujesz pomocy w zakresie przesyłek zagranicznych. Co prawda specjalizujemy się w pomocy optymalnej kosztowo i operacyjnej, ale i w obszarze formalnym mamy wiele do podzielenia się z Tobą. 

Zapraszamy do kontaktu! Standardowo, także przez WhatsApp.

Co zatem zrobić, jeśli chcę wysyłać poza UE lub na różne wyspy?

Przede wszystkim pamiętaj, żeby sprawdzić, czy Twój produkt może trafić na rynek docelowy. Następnie spełniasz wymogi formalne i operacyjne i przesyłka poza Unię Europejską szczęśliwie jest u swojego właściciela. Tak w skrócie mogłaby wyglądać droga, gdyby koloryzować rzeczywistość. Realnie jednak zagadnień jest wiele, dlatego w następnych wpisach na naszym blogu dołożymy wielkich starań, by przeprowadzić Cię przez ogrom zagadnień jak najprzyjemniej. Zapraszamy!